Wat de nieuwe Franse president Emmanuel Macron in één jaar tijd heeft verwezenlijkt aan innovatie in het Franse politieke landschap grenst aan het ongelooflijke: vanuit het niets richtte hij een beweging op die een partij werd die de absolute meerderheid haalde in het Franse parlement.
In zijn vakgebied heeft hij het bewijs geleverd dat een innovatie ook in de politiek mogelijk is op voorwaarde dat er voldoende wordt samengewerkt. Als we eens van naderbij onder de loep leggen hoe hij het heeft aangepakt om uiteindelijk als jongste president ooit in het Elysée te belanden, dan kunnen we niet anders dan opmerken dat hij ook een aantal van de win-winnovatiestrategieën uit ons boek heeft toegepast. Macron gebruikte de kracht van het maagdelijke oog. Presidenten kwamen tot nu toe altijd uit gevestigde politieke partijen. Vanuit de partij kwam de leider naar voor. Vandaar ook dat de socialistische en de rechtste republikeinse partij eerst nog voorverkiezingen organiseerden. Macron vond echter dat niets hem verplichtte om op dezelfde manier te denken en eerst een partij op te richten. Hij begon met een beweging die pas later een partij werd. Macron kende en begreep de eindgebruikers. Hij voelde feilloos aan dat de Franse kiezer genoeg had van de gevestigde waarden, die bij wijze van spreken al eeuwen op de troon zitten. Hij voelde aan dat die eindgebruikers in een wereld die constant in verandering is niet langer het meest gecharmeerd zijn door ervaring, maar veel meer door aanpassingsvermogen en flexibiliteit. Macron dacht breder dan de waardeketen. Hij ging voorbij aan de traditionele waardeketen van de politieke partijen, maar besliste van meetaf aan dat zowel in de beweging als bij zijn aangeduide regering heel wat mensen moesten zitten uit de société civile. Mensen zonder politieke ervaring, maar wel met terreinkennis in hun domein. Zo benoemde hij Françoise Nyssen, een Belgische dame die aan het hoofd stond van een toonaangevende uitgeverij in Arles, tot minister van cultuur. Macron geloofde in samenwerking en co-creatie. Het belangrijkste vernieuwingselement in de strategie van Macron ligt eigenlijk bestorven in de door hem vaak gehanteerde woorden “en même temps”. Dat wijst erop dat hij naar onverwachte samenwerkingsmogelijkheden en verbanden kijkt. Zeker in deze tijden is het een oersterk principe om te leiden en te innoveren. Moeten managers immers niet ook tegelijk ambitieus en realistisch zijn? Moeten zij ook niet tegelijk voorzichtigheid prediken en risico’s nemen? Moeten zij niet tegelijk ook zoveel mogelijk standaardiseren en toch oplossingen op maat aanbieden met hun producten en diensten? Moeten zij ook niet tegelijk strikte discipline prediken en durven loslaten? Sterk management komt neer op het permanent zoeken naar evenwicht tussen paradoxen. Als dat niet meer het geval is, zijn managers niet meer nodig. Managen en innoveren is tegelijk zorgen dat de business vandaag goed draait maar er ook permanent over waken dat hij morgen zal blijven draaien. Als te veel de nadruk ligt op het eerste schieten managers zichzelf en hun bedrijven in de voet en dreigen ze het slachtoffer te worden van disruptie. Als teveel nadruk ligt op het tweede kunnen ze snel in de valkuil van de te grote dromen trappen, zonder dat er concreet iets gebeurt. Daarom is er vandaag grote nood aan wat men ambidexteriteit noemt: met twee handen tegelijk werken. Daarom zien we ondernemingen steeds meer aandacht schenken aan interne startups. Daarom creëren organisaties zoals Google voor hun talentvolle medewerkers de ruimte om ook aan eigen innovatieve projecten te werken. Ambidexteriteit is niet gemakkelijk, maar wel noodzakelijk. En ook mogelijk. Zo stond de grote Italiaanse architect Carlo Scarpa, die onder meer de befaamde tentoonstellingsruimte van Olivetti ontwierp op het San Marcoplein in Venetië, erom bekend dat hij vaak twee plannen tegelijk uittekende: één met zijn rechterhand en één met zijn linkerhand. Wat de toekomst voor Frankrijk en Emmanuel Macron ook brengt, hij heeft in ieder geval nu al bewezen dat de principes van de win-winnovatie uit ons boek zelfs in de politiek voor een aardverschuiving kunnen zorgen .
0 Comments
|
Archieven
November 2017
Categorieën |